اندرو پیرلو، هافبک ملی‌پوش تیم یوونتوس در کتاب زندگینامه‌اش به‌نام «بهترین تصمیم داوران فوتبالم» می‌نویسد: نباید با فوتبال احساسی برخورد کرد و در هر مقطعی باید به فراخور آن زمان و مکان تصمیم‌ گرفت.-به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از رویترز، پیرلو که در سال 2011 بعد از قهرمانی آ.ث.میلان در کالچیو از این تیم جدا و راهی یوونتوس شد در بیوگرافی زندگی‌اش می‌نویسد: «فکر می‌کنم این بهترین تصمیم‌گیری تمام دوران بازیگری‌ام بود، چرا که وقتی فابیوکاپلو در سال 2006 از یوونتوس جدا و راهی رئال مادرید شد، از من خواست همراه با وی همانند «زامبروتا» و «فابیو کاناوارو» به «سانتیاگو برنابو» در مادرید بروم اما من به خواست سیلویو برلوسکونی، رییس باشگاه آ.ث.میلان ترجیح دادم در این تیم بمانم. در همان سال خوزه مورینیو، مربی چلسی نیز با من تماس گرفت و خواهان حضورم در این تیم شد که به او هم پاسخ منفی دادم. همین‌طور سالی که په‌په گواردیولا به بارسلونا ملحق شد به دلیل شناختش از بازی من چنین درخواستی کرد که من به آن هم پاسخ منفی دادم، ولی در سال 2011 وقتی با ماسیمیلیانا الگری به قهرمانی در کالچیو رسیدیم، دیدم خواسته‌های او با شرایط تکنیکی و تاکتیک‌پذیری من فرق دارد و به همین دلیل با فرناندو کونته، مربی یوونتوس تماس گرفتم و او از من خواست تا به آنجا بروم. حالا هم احساس می‌کنم که این بهترین تصمیم دوران ورزشی‌ام بوده‌است.» 

وی توضیح می‌دهد: «قبلاً فرصت‌های خیلی خوبی را به‌دلایل احساسی از دست دادم و حالا که با یوونتوس هستم، از بودنم در این تیم راضی‌ام و امیدوارم در جام قهرمانی باشگاه‌های اروپا نتایجی بهتر از سال قبل به دست آوریم، زیرا خواسته‌های «فرناندو کونته» از ما درست همان چیزی است که در توان بازیکنان است و به همین دلیل تمام بازیکنان یوونتوس با جان و دل در اختیار خواسته‌های وی قرار دارند.» 

اندره پیرلو که نامش در تیم منتخب جام‌جهانی 2010 آفریقای جنوبی و تیم برتر جام ملت‌های اروپا در سال 2012 در جمع مردان نیلی‌پوش دیار چکمه‌ای حاشیه مدیترانه به چشم می‌خورد، در پایان کتاب خود آورده است: «به بازیکنان جوان توصیه می‌کنم با مسایل حرفه‌ای فوتبال احساسی برخورد نکنند و درایت و مشورت گرفتن از بازیکنان با تجربه را از یاد نبرند، همان‌طور که اگر «ماریو بالوتلی» که در جام ملت‌های اروپا ستاره تیم ما بود، به منچسترسیتی نمی‌رفت و در باشگاه‌های ایتالیایی به فوتبال خود ادامه می‌داد به مراتب شرایطی بهتر از حالا داشت و ای کاش اگر می‌خواست تا تن به مهاجرت بدهد، صبر می‌کرد تا وقتی در فوتبال کالچیو به تکامل واقعی می‌رسید، آنگاه تصمیم به جدایی از فوتبال ایتالیا می‌گرفت.» 

پیرلو با وجود آمادگی بدنی عالی در سی‌و چهارسالگی می‌خواهد از دنیای بازیگری با تیم ملی ایتالیا خداحافظی کند و در این باره می‌گوید: احساس می‌کنم باید جایم را به جوانان واگذار کنم و این وظیفه سنگین را بعد از بازی‌های جام‌جهانی 2014 برزیل به عهده آنان بسپارم و همان‌طور که روزی ما این وظیفه را به عهده گرفتیم حالا نوبت آنان است و برایشان آرزوی موفقیت خواهم کرد.