به نقل از مدیکال دیالوگز، محققان گزارش کردند که یک دوره ورزش شدید با ۴۰ درصد، ۶۰ درصد و ۷۰ درصد حداکثر اکسیژن مصرفی، ۱۲ ساعت قبل از مصرف یک وعده غذایی چرب، اثرات مشابهی بر کاهش تری گلیسیرید پس از غذا داشت همچنین، حساسیت به انسولین در میان تمام آزمایش های ورزشی بهبود یافته است که منجر به کاهش پاسخ انسولین به وعده های غذایی پرچرب شد.

این کارآزمایی تصادفی سازی و کنترل شده نشان داد که در مقایسه با ورزش نکردن، ورزش با شدت کم روی تردمیل به مدت یک ساعت به طور قابل توجهی سطح تری گلیسیرید سرم را پس از یک وعده غذایی پرچرب که ۱۲ ساعت پس از ورزش مصرف شد، کاهش داد.

بیماری قلبی عروقی مهمترین عامل مرگ ومیر در سراسر جهان است. هیپرتری گلیسیریدمی پس از غذا وضعیتی است که با افزایش سطح تری گلیسیرید بعد از خوردن غذا مشخص می شود و ناهنجاری رایج چربی است که با افزایش خطر بیماری قلبی عروقی مرتبط است.

نتایج تحقیقات قبلی نشان داد که ورزش با شدت ۴۰ تا ۷۰ درصد نه تنها تری گلیسیرید پس از غذا، بلکه پاسخ انسولین را در بین افراد غیرفعال مبتلا به سندرم متابولیک را نیز کاهش می دهد. با این حال، نیاز به توضیح اثرات شدت های مختلف ورزش بر مقاومت به انسولین و تری گلیسیرید پس از غذا در افراد سالم (غیر چربی خون) وجود دارد.

جان کیو ژانگ، گروه حرکت شناسی، دانشگاه تگزاس در سن آنتونیو، ایالات متحده و همکارانش با هدف بررسی اثرات شدت های مختلف ورزش بر مقاومت به انسولین و تری گلیسیرید پس از غذا در افراد سالم این تحقیق را انجام دادند.

این تحقیق شامل ۱۰ مرد بالغ  با میانگین سن ۲.۸ ± ۳۴ سال، تری گلیسیرید پلاسمای ناشتا ۰.۱۸ ± ۱.۳۶ میلی مول در لیتر، وزن ۲.۴ ± ۷۲.۹ کیلوگرم، حداکثر اکسیژن مصرفی  ۳.۰ ± ۴۳.۷ میلی لیتر/کیلوگرم در دقیقه، ارزیابی مدل هومیوستاتیک ناشتا برای مقاومت به انسولین ۰.۳ ± ۱.۷ و گلوکز ناشتا ۰.۲ ± ۵.۲ میلی مول در لیتر با غلظت تری گلیسیرید ناشتا طبیعی بود.

هر شرکت کننده یک کارآزمایی کنترلی (بدون ورزش) و سه کارآزمایی ورزشی را با ۴۰ درصد، ۶۰ درصد و ۷۰ درصد حداکثر اکسیژن مصرفی خود انجام داد. در آزمایش های ورزشی، شرکت کنندگان به مدت یک ساعت روی تردمیل با شدت مشخص دویدند. هر شرکت کننده ۱۲ ساعت پس از ورزش یک وعده غذایی پر چرب مصرف کرد. نمونه خون قبل از غذا و ۲، ۴، ۶، ۸ و ۲۴ ساعت بعد از غذا گرفته شد. پس از غذا، محققان تری گلیسیرید پلاسما، هومیوستاتیک ناشتا برای مقاومت به انسولین و نمره سطح زیر منحنی غلظت تری گلیسیرید را تجزیه و تحلیل کردند.

این تحقیق به یافته های زیر منجر شد:

• در ۲، ۴ و ۶ ساعت بعد از غذا، تری گلیسیرید در تمام کارآزمایی های ورزشی کمتر از کارآزمایی کنترلی بود اما تفاوتی(بین ساعات بعد از غذا) نداشت.

• در تمام کارآزمایی های تمرینی امتیاز تری گلیسیرید کمتر از کارآزمایی کنترلی بودند اما تفاوتی بین کارآزمایی های ورزشی مشاهده نشد.

• در مقایسه با کارآزمایی کنترلی، تفاوت معناداری در هومیوستاتیک ناشتا برای مقاومت به انسولین در ۶۰ درصد و ۷۰ درصد حداکثر اکسیژن مصرفی مشاهده شد اما در ۴۰ درصد حداکثر اکسیژن مصرفی تفاوت معناداری مشاهده نشد.

محققان گفتند: این یافته ها نشان می دهد که ورزش با شدت کم تا متوسط ممکن است برای پیشگیری از شرایط متابولیک و تصلب شرایین در میان افراد جوان، سالم و فعال در تفریح کافی باشد.

آنان نتیجه گرفتند که این یافته ها ممکن است اقدامات ارتقای سلامت ورزش محور را برای جوامعی با افراد سالم و در معرض خطر فراهم کند.

یافته های این تحقیق در مجله Exercise Science & Fitness منتشر شده است.

انتهای پیام